Mishandeling: Het kan echt iedereen overkomen

FYSIEKE, PSYCHISCHE, SEKSUELE & FINANCIËLE MISHANDELING

Daniëlle Spenner (42 jaar), moeder van 3 kinderen, vertelt openhartig over haar jeugd, haar huwelijk en het geweld en de mishandelingen die plaatsvonden. Hoe ze zichzelf uiteindelijk hervond en deze ervaringen in haar voordeel omzette. Waardoor het mogelijk is dat het iedereen kan overkomen en hoe haar honden haar hielpen zichzelf weer bij elkaar te rapen. Vandaag de dag coacht zij samen met haar honden andere vrouwen die ook iets ergs hebben meegemaakt.

Eerste jeugdherinneringen

‘Ik kom uit een uit een gezin waarvan ik mij alleen nog herinner is dat er thuis altijd ruzie was tussen mijn vader en moeder. Dat mijn vader stevig gedronken. En dat ze gingen scheiden. Wat ik mij vooral daarvan herinner is dat wij een klein hondje hadden thuis, die heette Danny en door de scheiding moest dat hondje weg want mijn moeder wilde dat hondje niet houden. Mijn moeder wilde hem niet houden omdat hij vanalles sloopte en mijn vader werkte full-time dus dat was ook geen optie. Er werd besloten dat het hondje weg moest en dat vond ik echt vreselijk want hij betekende heel erg veel voor mij.’

De afwezige vader

“Ja, die thuissituatie zal er wellicht iets mee te maken hebben gehad met het feit dat ik mij maar weinig dingen herinner van mijn jeugd. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 12 was. Ik ben opgegroeid in Alphen aan den Rijn. Heb de eerste twee jaren van de middelbare school in Alphen aan den Rijn gedaan en daarna heeft mijn moeder haar nieuwe vriend leren kennen. In de zomervakantie zijn wij verhuisd naar Apeldoorn en heeft mijn moeder mij en mijn zusje meegenomen. In die tijd gingen we eens in de twee weken naar mijn vader maar op een gegeven moment hield dat ook op. Ik was toen 15. Daarna heb ik hem nooit meer gezien en geen contact met hem gehad tot 2 jaar geleden. Toen heb ik hem zelf na ruim 20 jaar weer opgezocht.”

 Ik voelde mij als kind al anders

“Ik wilde vroeger eigenlijk heel graag het theater in want ik wilde graag dansen. Ik wilde graag zingen maar ik kan helemaal niet zingen. Maar ergens ging er wat mis. Het was thuis ook niet echt een veilige omgeving voor mij als kind. Ik heb ook altijd het gevoel gehad anders dan anderen te zijn. Als klein kind al. Ik kan me herinneren dat ik als klein kind ook echt heel erg naar buiten kon staren en dan kon nadenken over het ontstaan van de wereld. Waarom is een boom een boom? Maar ook dat ik mensen dingen zag doen en daar iets anders bij voelde. Daar zat wat mij betreft altijd al een soort van discrepantie tussen wat mensen zeggen en hoe ik het zelf zag. Als iemand zei dat ik zo lief was dan voelde ik daar iets heel anders bij. Dat was vaak heel verwarrend. Ik denk dat ik vroeger ook een heel gevoelig meisje was. Dat ik de wereld ook best wel heel erg spannend vond. Dat ik helemaal niet anders was maar gewoon een erg gevoelig kind en daar was natuurlijk helemaal niks over bekend in die tijd.”

Hij had totaal geen overlevingskans

“Dan kom je ook in een hele andere andere fase terecht dan waar je in verwacht te komen als je zwanger bent en ja in plaats van dat we geboortekaartje uit zochten, moesten wij een begrafenis regelen. Hij had volgens de artsen eigenlijk geen overlevingskans en wij zaten continu in het ziekenhuis op de intensive care, de neonatologie afdeling,  terwijl ons andere kind was uitbesteed. Daar ga je dan allebei anders mee om en dan kom je er samen achter dat het je relatie niet goed gedaan heeft. Dan komt al snel het moment dat je afscheid van elkaar gaat nemen.  Allebei je eigen weg op gaat. Inmiddels is hij hertrouwd en komen we weer gewoon bij elkaar over de vloer dus dat gaat verder prima.”

Of hij het dagboek gelezen heeft weet ik niet

“Vanaf dag 2 vertelde de arts dat hij een beschadiging had en dat het zo heftig was dat hij eigenlijk geen kans van leven had. Mijn zoon lag aan de beademing en ze vertelden ons dat het nooit goed zou kunnen komen. Toen ben ik gaan schrijven en dan boekje heb ik altijd bewaard. Ook de zusters hebben daar ingeschreven en we hebben er vanalles ingeplakt. Toen hij 16 was heb ik het hem gegeven en heb hem gezegd dat hij het mag lezen op het moment dat hij er zelf aan toe was maar of hij het al gelezen heeft weet ik niet. Het was wel heel heftig al met al maar het gaat nu erg goed met hem.”

En toen was daar mijn ex

“We hebben elkaar online op een datingsite ontmoet en waren meteen al heel erg lang aan het bellen met elkaar. Ik voelde wel vanaf begin af aan dat er iets niet klopte. Hij komt ook uit het totaal ander milieu dan waar ik vandaan kom. En dat hij nou zo lief was kan ik ook niet zeggen. Hij had wel hele mooie praatjes. Ik kende hem van Lexa, de datingsite, gewoon omdat het wel makkelijk was. Ik denk achteraf dat hij mij echt heeft uitgezocht. Ik had in die tijd mijn eigen bedrijf. Ik verzorgde mobiele beauty diensten, bruidskapsels etc. Ik heb toen heel wat bruidsbeurzen van binnen gezien. Ik had twee kinderen en ik had ergens ook iets gemist in mijn jeugd. Ik had wel een stiefvader maar dat was toch een gemis van een echte vader. Hij schetste het ideale plaatje voor mij. Hij hield wel van thuis zijn en ik mocht lekker werken. Hij had het financieel goed dus het plaatje werd echt heel mooi geschetst. Hij had een eigen bedrijf vertelde hij. Een schildersbedrijf en zoveel man personeel. Het bleek allemaal niet waar te zijn maar dat wist ik pas toen ik voor hem verhuisd was naar Nijmegen. Daardoor was ik mijn eigen bedrijf kwijt maar ik had een baby van 8 maanden en een meisje van bijna 3 jaar. Dan ga je je leven opnieuw opbouwen wat op zich ook best zwaar is. Zeker met een kindje wat ziekenhuis in en ziekenhuis uit ging. Toen ik daar achter kwam, dat het allemaal gelogen was, gingen eigenlijk alle alarmbellen rinkelen.” 

Alle alarmbellen begonnen te rinkelen

“Er was altijd wel iets. Dan betaalden zijn opdrachtgevers niet en hij moest personeel betalen en dan weer dit en dan weer dat. Het bleek dat hij huurschulden had en dat hij dus geen bedrijf had. Terwijl ik mijn goedlopende bedrijf voor hem had opgezegd. Het sluipt erin en gaat heel geleidelijk dat je je beseft wat er aan de hand is. Dan zijn er in één keer weer stapels met geld en waar het vandaan komt weet je niet. Ik was in die tijd ook erg naïef want ik had nooit eerder iets van doen gehad met een crimineel circuit of drugs en dergelijke. Ik werd ook steeds meer beperkt in contacten met anderen en mijn eigen ding doen. Dat sloop er heel geleidelijk in vanaf het moment dat we getrouwd waren. Na twee, drie jaar zo ongeveer. Er werd wel veel geschreeuwd en er was wel eens wat sinds we getrouwd waren maar niet zo heftig.” 

Waarna de fysieke mishandeling begon

“En voor ik het wist kwam daar de fysieke mishandeling bij. Blauwe plekken, brandwonden van sigaretten die uitgedrukt werden op mijn lijf. Er waren momenten bij dat ik aan mijn haren over de grond door het hele huis gesleept werd. Het werd geleidelijk steeds erger. De emotionele mishandeling was al een tijdje aan de gang toen dit erbij kwam. Je weet ook niet hoe je eruit komt en daar komt ook steeds meer angst bij kijken. Mensen voor wie het wel zichtbaar was grepen niet in dus ik had inmiddels ook wel geleerd dat ik er echt heel erg alleen voor stond. Zo werd ik op een dag hyperventilerend met de ambulance ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Toen ze hem zeiden dat hij mee kon rijden heb ik erop aangedrongen dat er achteraan zou rijden omdat dat gemakkelijker was.  In de ambulance heb ik uiteindelijk alle moed verzameld om het te vertellen dat ik thuis mishandeld werd en dat er sprake was van huiselijk geweld. Ik heb ze gesmeekt of ik een nachtje kon blijven. Ik kon niet meer want ik liep continu, dag en nacht, op mijn tenen en wilde alleen maar bijslapen. Maar bij aankomst in het ziekenhuis wordt er op de eerste hulp gezegd dat er medisch gezien geen reden is om te blijven en komt hij ook binnen lopen. Dus ik werd gewoon met hem mee naar huis gestuurd.” 

In een fractie van een seconde was het gebeurd

“Ik heb ik heb ook een tijdje in een groep gezeten waarin ze je leren te kijken welk aandeel je zelf hebt in deze situatie. Mensen zijn heel erg geneigd om te zeggen, hij slaat hij of hij schreeuwt of hij dit maar als slachtoffer heb je daarin zelf ook een rol. Ik heb het laten gebeuren. Ik heb niet duidelijk mijn grenzen aangegeven. Ik heb me laten leiden door de angst die in mij zat. Ik ben dus niet voor mezelf opgekomen. Het heeft lang geduurd voordat ik uiteindelijk weer een beetje degene was die ik ooit was. Van een spontane open meid met heel veel sociale contacten en veel vriendinnen was ik veranderd in iemand die gewoon helemaal niks meer had. Die ook geen contacten meer durfde te leggen. Die als ze in het centrum rondliep niet meer recht voor zich uit durfde te kijken en maar het liefst naar de grond keek en dacht, als niemand mij maar ziet, als niemand mij maar aankijkt en maar niemand hallo zegt want dan zou dat wel eens verkeerd kunnen vallen en dan heb ik het weer gedaan. Hetzelfde deed ik op feestjes. Je wilt niet drinken want je wilt helder blijven. Je bent altijd in afwachting van het gevaar. Je weet dat het gevaarlijk is. Dat als er eentje drinkt of eentje coke snuift, jij gevaar loopt wanneer het uit de hand loopt. Dan is het niet meer gezellig en dus doe je dat niet meer. Maar je kunt het niet goed doen want er wordt al snel gezegd dat je gewoon gezellig mee moet doen. En ook als ik uit mijn werk kwam had ik mijn voelsprieten aan want je wist nooit van te voren hoe het ervoor stond. In een fractie van een seconde kon alles omslaan.”

Hij ging de deur uit en ik bleef met 2 honden en 3 kinderen over

“Toen ik hem leerde kennen had ik een Engelse Stafford. Die hond was niet zo dol op hem en hij ook niet op de hond. Uiteindelijk heb ik de hond herplaatst maar terugkijkend zeg ik gekscherend ik had beter de hond kunnen houden. Op een gegeven moment gaat het thuis niet meer. De kinderen gaan zich ermee bemoeien, gaan het opnemen voor hun moeder.”

“Ik heb lang gedacht ik kan beter mijn mond houden want dan kom je in situaties terecht waarvan je denkt, het zou zomaar kunnen dat één van de kinderen iets doen waardoor ze zelf in de problemen komen en dat is het moment geweest dat het echt genoeg was. Ik trek het zelf ook niet meer. Ik had toen één border collie en nadat het hoge woord eruit was wordt zag ik op een herplaatssite een oproep en voelde, zij hoort bij mij. Hij ging de deur uit en ik blijf met mijn twee honden en drie kinderen over.”

Ik begon te huilen en ben 2 weken niet meer gestopt

“Dat was tijdens de feestdagen, dus het is nu Ruim 5 jaar geleden. Na de scheiding heeft hij ook nog een tijd bij mij ingewoond. Ik was hoofdkostwinner want hij werkte natuurlijk niet. Je gaat door want je moet geld verdienen, ik werkte altijd heel veel. Ik coachte in die tijd ondernemers tot na een half jaar de man met de hamer kwam. Dat was op vaderdag. Er ging een beerput open. Ik begon te huilen en ben de eerste 2 weken niet meer gestopt. Ik ging naar de huisarts en zei, ik voel mij niet zo goed en wil me graag weer mezelf voelen. en vroeg om een pilletje. Deze zei, het heeft heel lang geduurd dat ik hierop heb gewacht. Je hebt een burn-out, ik ga jou geen pilletje geven. Je hebt rust nodig om het te verwerken.”

Dan kom je thuis te zitten alleen met je hond

“Dan kom je thuis te zitten alleen met je hond en dan ga je andere dingen zien. Dan gaan je honden zich anders gedragen. Diesel ging afstand nemen. Die liet mij alsmaar links liggen. Hij ging letterlijk met zijn hoofd naar de muur liggen. Dat was zo hard voor mij en ook echt heel erg confronterend want ik had ik hem nu juist zo hard nodig. Hij nam letterlijk afstand van mij. Zo van ik wil jou niet zien zolang je niet in verbinding bent met jezelf, zolang je niet op eigen benen staat wil ik niks met jou te maken hebben. En Beau die ging zorgen. Tranen vegen. Vastplakken en op schoot zitten. Zij was de eerste die mij weer in mijn hart kon raken. Ik heb weken, maanden, met die hond op schoot gezeten en maar gehuild en haar maar geaaid. Het jarenlang alleen maar op het werk focussen was natuurlijk ook echt een vlucht.”

Toen wist ik dat ik weer bij mijzelf kwam

“Op een gegeven moment kon ik ook weer verder kijken en dan ga je je ook weer op de kinderen richten en dan ga je weer intens voelen. Op een avond toen ik in bed lag hoorde ik een hond naar boven komen. Ik dacht dat moet Beau zijn. Die vond het wel fijn om bij mij te slapen maar dat mocht ze nooit. Ik hoor iets mijn slaapkamer in lopen, ik hoorde van die pootjes op de vloer trappelen en op mijn bed springen en zeg nog dat ze eraf moest. Dat ze naar beneden moest want zij was de enige die trappen liep. Diesel loopt geen trappen was tot dan toe nog nooit boven geweest. Dus ik doe de lampen aan. Maar was Beau niet. Het was Diesel die voor mij zat en ik kijk hem recht aan. Hij kijkt mij aan en hij gooit zijn kop in mijn schoot. Zo bij mijn onderste chakra dus bij mijn basis. Hij gooit zijn snuit erin en begint heel hard te grommen en springt over mij heen. Hij gaf mij zoveel knuffels dat ik de tranen over mijn wangen niet meer kon stoppen en toen dacht ik, ja ik ben weer bij mezelf aan te komen en ik ben op de goede weg.”

Als ik aan het hyperventileren was deed zij dat ook

“Zij waren heel belangrijk in mijn rouwverwerking en om weer terug te komen bij mijzelf. Dat was ook echt het moment dat ik dacht hier wil ik iets mee. Dit is zo bijzonder. Dat de hond die je in huis hebt zoveel voor je kan betekenen en dus ook zo duidelijk jouw eigen gedrag liet zien. Ik had in die tijd ook heel veel last van hyperventilatie, paniekaanvallen, en zelfs dat spiegelden de honden. Dan begon Beau heel hard te hijgen en in het begin dacht ik, wat is er met die hond, ze wordt helemaal niet goed en heeft last van hyperventilatie. En elke keer als dat gebeurde had ik zelf binnen een kwartier een paniekaanval. Ja toen ik dat op een gegeven moment in de gaten had ging ik op de momenten dat zij dat deed naar mijn eigen ademhaling kijken en vroeg mijzelf af, waarom ben ik nu zo aan het ademen.”

Als ik er overheen kan komen kunnen anderen dat ook

“Ik wist, ik wil hier iets mee doen. Ik wil niet meer terug naar mijn werk. Ik wil met mensen bezig zijn. Maar dan op een heel ander andere niveau. Ik ben er ook nooit mee begonnen voor het geld. Ik wilde iets betekenen voor vrouwen die iets mee hadden gemaakt en hen op die manier ook weer terugbrengen naar zichzelf. Ik dacht bij mijzelf als ik het thuis kan, als ik hier overheen kan komen dan kunnen andere vrouwen dat ook. Het maakt niet uit of je nu in een soortgelijke situatie heb gezeten of op wat voor manier bent uitgeschakeld, je kunt daar zelf weer uit komen. Er is ook echt niemand anders die het voor je gaat doen. Je bent de enige die dat kan doen. Dat is iets wat ik zo sterk gevoeld heb altijd.”

Honden komen waar we met verbale communicatie niet komen

“Het heeft voor mij heel veel betekend dat mijn honden destijds heel erg op mijn gevoel gereageerd hebben. Op mijn emotie. Dat doen ze bij iedereen. Ze hebben een natuurlijk Instinct waarmee ze op andere dieren reageren. Op alle emoties die er nu zijn. Wanneer ze samen in dezelfde ruimte zijn dan ontstaat er een systeem. Met systemisch coachen en opstellingen maar  vooral ook met heel veel lichaamsgerichte therapie, lichaamsgerichte werkvormen, zie je dat honden mensen een spiegel voorhouden en dan komen we daar waar we met verbale communicatie niet kunnen komen. Ze zorgen er zo voor dat je weer vanuit je hart gaat leven en dat je weer door kunt met je leven. Want voor die tijd is dat niet mogelijk.”

Napraten over het onderwerp kan op de Facebookpagine van Chantal Magazine